روش اجرای آزمون کنترل کیفی ماشین بیهوشی

روش اجرای آزمون کنترل کیفی ماشین بیهوشی

تهیه کننده:شرکت پویندگان طب رضوی

 

مقدمه

این روش اجرای آزمون بر اساس استانداردهای ارائه شده توسط اداره کل تجهیزات پزشکی استخراج و تدوین شده است. بندهای لیست شده در زیر برای انجام آزمون کنترل کیفی دستگاه ماشین بیهوشی بوده و از استانداردهای IEC60601-1:2005 و IPM 400-20081015-01 و IPM 436-20081015-01 و IPM 431-20081015-01 (مطابق دستورالعمل اداره کل تجهیزات پزشکی) تهیه و ارائه شده است. تمامی موارد انجام شده در این آزمون بعنوان سابقه کالیبراسیون تجهیز می بایست نگهداری شود اما برخی از موارد مهم تر آن را می توان در برگه کالیبراسیون ذکر نمود.

 

ماشین بیهوشی

روش شماره 01-20081015-436

برای دستگاه های زیر استفاده می شود:

ونتیلاتور ها، بیهوشی(10-145)

ماشین بیهوشی (134-10)

 معمولا در مکان های زیر استفاده می شود:

اتاق های عمل، بخش های اورژانس، اتاق زایمان، بخش اورژانس، مراکز جراحی سر پایی، و هر محلی که نیاز به اجرا تنفس ماده ای خاص توسط دستگاه بیهوشی می باشد.

حوزه:

برای تمام ماشین های بیهوشی و ونتیلاتور هایشان کاربرد دارد، شامل آزمون نشتی واپرایزر ها است و باید به همراه دستورالعمل شماره 436 مربوط به واپرایزر استفاده شود. برای مانیتور های اکسیژن دارای آلارم، اسپیرومتر ها و سایر مانیتور ها کارایی ندارد: برای این منظور دستورالعمل 493 مربوط به مانیتور های فیزیولوژیکی چند پارامتری را مشاهده نمایید.

سطح ریسک: بالا

مرور کلی:

اکثر عمل های جراحی در شرایطی انجام می شوند که بیمار تحت بیهوشی عمومی می باشد. معمولا بیمار با تزریق نارکوتیک یا باربیتورات که بعد از آن با دمیدن مخلوطی از گاز های اکسیژن،  دی نیتروژن مونواکساید، و بخار مایع بیهوشی تبخیر شدنی، معمولا هیدروکرین های هالونی می باشد اجرا می شود. ماشین بیهوشی مخلوط این گاز ها و اکسیژن لازم برای بقا حیات را با نسب های مختلف بر اساس میزان هوشیاری اجرا می کند. ونتیلاتوری که به سیستم تنفسی بیمار متصل می باشد، این مخلوط را به داخل ریه های بیمار تحمیل می کند.

تغیرات نامناسب یا عدم نگهداری درست ماشین بیهوشی باعث جراحت بیمار و پرستل بیمارستان، حتی بطور کشنده شده است. نشتی گاز بطور غیر عمدی می تواند رسیدن صحیح گاز به بیمار را تحت تاثیر قرار دهد، همچنینباعث شود مواد بیهوشی به محیط اتاق عمل اضافه شود. مقادیر کم مواد بیهوشی بطور مزمن بر خطر سلامتی برای پرسنل اتاق عمل و کودکان به دنیا نیامده آنها دلالت دارد. خرابی در عملکرد درست آلارم به مقدار بسیار کم فشار اکسیژن، و عدم اتصال یا کالیبراسیون نا مناسب فلومتر باعث حوادث مرتبط با بیهوشی شده است. استفاده نادرست یا خطا می تواند عواقب خطرناکی بهمراه داشته باشد، به همین خاطر دستگاه های حافظ حیات باید توسط افراد واجد شرایط که آگاهی کامل از دستگاه و عملکرد آن دارند بکار برده و بازرسی شود. در صورت عدم اطمینان از هر جنبه از دستورالعمل با تولید کننده دستگاه تماس بگیرید.

تغذیه گاز. این سیستم انواع مختلفی از گاز را به بیمار انتقال می دهد. کپسول اکسیژن و سایر گاز ها در فشار بالا(جدول1) به سیستم فشار بالای ماشین بیهوشی توسط اتصالات یوغی که با سیستم ایمنی مربوط به اندیس پین انجمن گاز های فشرده (CGA) مطابقت دارند متصل می شوند. (شکل 1)

جاگذاری منحصر بفرد پین ها و حفره های نربوط به آنها روی اتصالات اندیس پین از اتصال کپسول گاز به ورودی اشتباه جلوگیری می کند. داخل دستگاه، هر گاز فشار بالایی از داخل یک فیلتر ، بررسی مقدار (برای جریان یکطرفه)، و رگولاتوری که فشار را به تقریبا 45psi کاهش می دهد عبور می کند.

 

به دلیل استفاده کاز های اکسیژن، هوا و دی نیتروژن مونو اکسید در مقادیر نسبتا بالا، معمولا از تغذیه گاز مرکزی بیمارستان کشیده می شوند، که بسیار راحتتر و کم هزینه تر از کپسولهای گاز می باشند. اگرچه، کپسول این گاز ها به عنوان ذخیره برای شرایطی که تغذیه مرکزی خراب شود یا خروجی آن موجود نباشد به ماشین متصل هستند.

گازهای تغذیه مرکزی مستقیما با فشار متوسطی به سیستم کنترل گاز با فشار تقریبا 50psi توسط شلنگ ها و اتصالات انتقال داده می شوند. این اتصالات برای جلوگیری از اتصال گاز به ورودی نادرست باید از سیستم ایمنی اندیس قطر (DISS) پیروی کنند.

ماشین بیهوشی شامل پنج سیستم: سیستم تغذیه گاز، کنترل گاز، واپرایزر ها، ونتیلاتور و سیستم تنفس می باشند.

کنترل گاز. این سیستم نرخ جریان گاز را تنظیم می کند طوری که گاز ها بتوانند تحت کنترل دقیق و اندازه گیری شده پیوسته مخلوط و انتقال داده شوند. اوپراتور باید قادر به تنظیم نسبت و ایجاد تغیرات بزرگ سریع در نرخ جریان بدون دخالت تعاملات سیستم که باعث تحویل موقت مخلوط غیر دلخواه می شود باشد.

جریان هر گاز توسط یک دریچه کنترل می شود و با یک فلومتر مشخص می شود. بعد از عبور گاز از دریچه کنترل و ورود به سیستم فشار پایین، می توانند به بیمار اعمال شوند.

وجود ایمنی-خرابی در ماشین بیهوشی بینار را در مقابل افت فشار اکسیژن برای بقا زندگی محافظت می کند. برخی دستگاه ها برای افت فشار اکسیژن به کمتر از 25-30 psi سایر گاز ها را نیز قطع می کنند، اما برخی دیگر در این شرایط با توجه به افت فشار اکسیژن نرخ جریان سایر گاز ها را کم می کنند.

ماشین بیهوشی مجهز به سیستم های ایمنی اضافی برای فراهم آوردن درصد اکسیژن حداقلی ( بین 21% و 30%) و/یا حداقل جریان اکسیژن ( معمولا 150-250 mL/min) می باشند. (حداقل درصد و جریان  اکسیژن را مشاهده کنید.)

واپرایزر. این دستگاه ها بخار مایع بیهوشی بخار شدنی را به مخلوط گاز اضافه می کنند، در صورت دلخواه، و به کنترل غلظت  بخار کمک می کنند.

بر اساس (ASTM F185-00) واحد واپرایزر ماشین بیهوشی نیاز به کالیبراسیون غلظت دارد(که دستگیره کالیبره ای غلظت خروجی را کنترل می کند). واپرایزر های قدیمی تر که کنترل واحدی برای انتخاب غلظت بخار بیهوشی ندارند باید از سرویس خارج شوند. اکثر واپرایزر با غلظت کالیبره دو نوع می باشند: بای پس متغییر و مخلوطگر گرمایی.

واپرایزر بای پس متغییر (سنتی) برای اکثر مواد بخار شدنی( برای مثال هالوتان، ایزوفلوران، انفلوران، سووفلوران) استفاده می شود. تمام جریان  زمینه ای که وارد واحد میشود به دو و جریان مجزا تقیسم میشود. جریان کمتر، که بعنوان گاز حامل عمل می کند، از چمبر وپرایزر که شامل ماده بیهوشی است عبور کرده و با بخار ماده اشباع می شود، باقیمانده گاز از این چنبر گذر نمی کند. درون چمبر فتیله ای برای افزایش سطح برای تبخیر موثر دارو و اشباع گاز حامل ممکن است استفاده شود. گاز حامل اشباع شده چمبر را ترک کرده و با گاز بای پس مخلوط می شود. تنظیمی برای غلظت دلخواه صورت می گیرد. این تنظیم بطور همزمان گاز های بای پس و حامل را تعدیل می کند که مخلوط مورد نیاز برای غلظت تنظیم شده را فراهم آورد. این مخلوط از وپرابزر خارج شده و از ماشین بیهوشی به عنوان گاز تازه برای دمیدن به بیمار تحویل داده می شود.

وپرایزر مخلوطگر گرمایی فقط برای دسفلوران استفاده می شود. نیاز به انرژی الکتریکی برای گرم کردن ماده به 39 درجه که بطور ترموستاتیک کنترل شده است، برای تولید فشار بخار پایدار و اشباع 1500mmHg دارد. از فتیله استفاده نمی شود، گاز حاملی وارد چمبرsump نمی شود. در عوض، جریان بخار تحت فشار از sump خارج می شود، این جریان با جریان گاز زمینه مخلوط می شود، که از فلومتر ماشین بیهوشی برای دستیابی به غلظت مورد نظر تولید میشود.

ونتیلاتور. برای باد کردن ریه بیمار ونتیلاتور از فشار مثبت استفاده کرده و مقدار تجویز شده مخلوط گاز و مود تبخیر شده را به ریه ها تحویل می دهد. مخلوط توسط ماشین بیهوشی تولید می شود. ونتیلاتور معمولا داخل ماشین بیهوشی ساخته شده است. اگرچه مدل های قدیمی ماشین بیهوشی پیچیدگی کمتری از ونتیلاتور مراقبت های ویژه دارند، مدل های حال حاضر بسیاری از خصوصیات واحد های مراقبت های ویژه را دارند. چند پارامتر تنفسی ( برای مثال نرخ دم:باز دم، حجم ریوی، پیک فشار دم، حجم دقیقه، جریان) توسط وپراتور قابل تنظیم می باشند و توسط ونتیلاتور کنترل می شوند. ونتیلاتور هایی که صرفا به منظور اجرای بیهوشی طراحی می شوند کمپرسور ندارند.

سیستم تنفسی. اجزا سیستم تنفسی گاز ها را به بیمار هدایت می کنند، CO2 را از باز دم جدا می کنند و فشار پایان بازدمی مثبت ایجاد می کنند، هنگامی که نیاز باشد. سیستم تنفسی دارای سیستم برای برداشتن گاز های زاید دارند. دو نوع سیستم تنفسی برای انتقال مخلوط گاز های بیهوشی از ماشین بیهوشی به بیمار  وجود دارد، اگرچه تنظیمات متنوعی ممکن است در نظر گرفته شده باشد. قطعه T یا سیستم باز ممکن است سیستم غیر تنفسی شامل کیسه مخزن و شلنگ تحویل گاز که از طریق دریچه (یکطرفه) غیر تنفسی به ماسک صورت یا تیوب اندو تراکیال متصل شده باشد. بیمار مخلوط بیهوشی را مستقیما از واحد تنفس می کند، و گاز بازدم شده از سیستم تهویه می شود. سیستم های قطعه T که دارای دریچه غیر تنفسی نیستند ممکن است تنفس دوباره جزئی را بپذیرند، بسته به ورود جریان گاز تازه.

چرخه یا سیستم بسته رایجی (در آمریکا شمال) حلقه پیوسته ای است که دریچه بررسی اجازه جریان در یک جهت را فقط میدهد. بیمار از سیستم دم و به آن باز دم می کند. گاز تازه از ماشین بیهوشی به یک نقطه وارد می شود، با باز دم قبلی مخلوط می شود و به بیمار داده می شود از طریق دم. گاز های باز دم جدید به جذب کننده دی اکسید کربن کانال می شوند، که تقریبا تمام  دی اکسید کربن تولید شده توسط متابلیسم بدن را جدا می کند و گاز تمیز شده را به بیمار بر می گرداند.

یک طرفه، گاز تمیز شده با گاز تازه مخلوط می شود.

برای کاهش میزان گازی که به داخل اتاق عمل نفوذ می کند، یک سیستم امهاء برای دفع گاز های زاید از پورت تهویه قطعه T سیستم تنفسی یا از دریچه تنظیم حد فشار(APL) و دریچه رهایی در ونتیلاتور سیستم چرخه ای باید وجود داشته باشد. این چنین سیستم امهائی ضروری است به دلیل افزایش احتمال سقط ناگهانی جنین، نقص های مادرزادی در فرزند، بیماری های نئوپلاسم و همچنین امکان تحت تاثیر قرار دادن قابلیت های فیزیکی و  روانی پرسنلی که در معرض میزان کمی از مواد بیهوشی قرار گرفته اند. سیستم تنفسی باید قبل از هر استفاده برای نشتی گاز بررسی شود. غلظت گاز بیهوشی زاید نیز باید یطور معمول بررسی شود، برنامه بررسی محیطی مکان مورد نظر باید بازه های این بررسی ها را مستند کند، که باید بر اساس یافته های پیشین باشد. سیستم امهاء باید شامل مکانیزم رهایی فشار باشد طوری که فشار غیر عادی داخل سیستم امهاء نتواند توسعه پیدا کند و با عملکرد سیستم تننفسی تداخل پیدا کند.

ماشین بیهوشی یا با مانیتور های فیزیواوژیکی یکپارچه با یونیت وجود دارند یا اینکه قفسه ای برای نگهداشتن چنین مانیتوری دارند. اکثر ماشین ها محل نصبی برای رگولاتور ساکشن و قوطی یا سایر لوازم جانبی، به همراه مخزن دارو، منابع یا قطعه های مرتبط فراهم آورده اند.

وسایل آزمون، منابع، اجزا:

• آنالیزر ایمنی الکتریکی
• گیج فشار یا فشار سنج، cm H2O10- تا cm H2O 80+ (دقت cm H2O2± در 30cm H2O)
• فلومتر مخصوص گاز یا فلومتر هوا با رنج تقریبا 1-1.0 L/min و 1-20 L/min، دقت ±2، و یک فلومتر 10-100L/min(±10% از مقدار خوانده شده)
• جداول هم بستگی گاز ( برای تصحیح اندازه گیری جریان گاز ها و مخلوط گاز بجز هوا ایجاد شده توسط فلومتر)
• اسپیرومتر
• کرونومتر یا ساعت با ثانیه شمار
• شبیه ساز ریه با تستر ونیلاتور یا قابلیت تنظیم
• کیسه مخزن/تنفس (بزرگسال)
• دستگاه فشارسنج خون با شلنگ و آداپتور

اقدامات احتیاطی ویژه:

قبل از هرگونه اقدام، تنظیم، تعمیر یا تغییر از درک کامل ماشین بیهوشی و مناسب بودن عمل مورد نظر اطمینان حاصل کنید. قبل از نصب ماشین برای استفاده هر گونه سوال یا عدم قطعیتی را با تولید کننده، متخصص بیهوشی یا موسسه ECRI مطرح و حل کنید. برای جلوگیری از تاثیر ناخواسته در معرض گاز های بیهوشی قرار گرفتن، تمام آزمون ها باید توسط سیستم امهاء در حال کار یا با وسیله جایگزینی برای تهویه گاز های اضافی از منطقه پرسنل بازرسی صورت گیرد. تمام دریچه ها، شامل دریچه کپسول های گاز، در ابتدا بازرسی بسته هستند. تمام دریچه ها را دوباره بعد از بازرسی ببندید. هنگاه تمیز کردن قسمت های ماشین بیهوشی با حلال ارگانیک، زمان کافی برای بخار شدن این حلال را در نظر بگیرید. هنگامی که اجزا خشک بنظر می رسند، احتیاط اضافی با شستن آنها توسط جریان بالای گاز پزشکی اعمال کنید.

روش آزمون:

مطمئن شوید که نحوه عملکرد دستگاه و اهمیت هر کنترل و هر شاخص و قابلیتهای آلارم را درک کرده اید. قبل ازشروع بازرسی به دقت این دستورالعمل، کتابچه راهنمای اوپراتورها، روشهای نگهداشت پیشگیرانه و بازرسی توصیه شده توسط تولید کننده(که معمولا در کتابچه سرویس گنجانده شده است) را مطالعه کنید. تصمیم نگهداری که بازتاب دهنده ی تجربیات قبلی با این نوع دستگاه و شرایط محیطی که در آن استفاده شده است میباشد را بااستفاده از فرم ارزشیابی پشتیبانی معیار پزشکی زیستی^[2]  مستند کنید. سپس بنابر نیاز از ابزار تغییر روش نگهداشت پیشگیرانه و بازرسی[3] برای اعمال تغییرات در روش استفاده کنید؛ برنامه فرم مستندی متناسب با تغییرات تولید خواهد کرد.

دستورالعمل توصیه شده توسط تولید کننده برای بازرسی و نگهدلشت پیشگیرانه ماشین بیهوشی در روش و  دقت مورد نیاز متفاوت می باشند. این دستورالعمل چارچوب پایه برای بازرسی و نگهداشت پیشگیرانه را فراهم میکند، در صورت نیاز توصیه های تولید کننده نیز باید اضافه شود.

توجه: کسانی که از یونیت های قدیمی تر استفاده می کنند، که دارای خروجی گاز مشترک قابل دسترسی است، ممکن است قادر به اجرا کنترل های کیفی و کمی موجود در این دستورالعمل باشند. این اعمال چندین مقدمه ” توجه اجرا آزمون را مشاهده شود”. اگر ماشین مورد بازرسی دارای گاز مشترک قابل بررسی نیست و عمل خاص مدل  را جایگزین کنید ( و معیار ها، برای خروجی کمی، اعمال توضیح عمل را پاک کنید).

1- کنترل کیفی:

1-1 شاسی/قاب

سطح خارجی دستگاه را از لحاظ تمیزی و شرایط فیزیکی عمومی  بررسی کنید. از سالم بودن قاب های پلاستیکی، و حاضر بودن و محکم بودن تمام سخت افزارها، و از عدم  وجود هر گونه علایمی از نشت مایعات و یا  هر تخریب جدی دیگر اطمینان حاصل کنید.

1-2 جذب کننده دی اکسید کربن

قاب جذب کننده دی اکسید کربن را برای ترک یا گوشه های شکستگی در قوطی شیشه ای یا پلاستیکی و در برآمدگی دریچه های دم و بازدم بررسی کنید. از عملکرد مناسب مکانیزم بالا رونده و کلمپ، در حالی که کاربرد دارد اطمینان حاصل کنید. بدون برعکس کردن قوطی، آن را از روی نگهدارنده اش برداشته و درزبند ها را برای هرگونه ساییدگی و خاک جذب شده بررسی کنید. هرگونه خاکی را از پایین جذب کننده بردارید. اگر مقدار خاک زیاد به نظر می رشد یا  اگر قوطی بطور جدی فرورفتگی و چاله دارد، دریچه دم و لوله کشی ها را برای خاک بررسی کنید و شرایط را به پرسنل بیهوشی گزارش دهید. اگر جذب کننده از قوطی یا کارتریج یکبار مصرف استفاده می کد، از محکم جا افتادن چفت ها اطمینان حاصل کنید.

1-3 برچسب گذاری

حضور و خوانایی تمام پلاک کارد ها، برچسب ها، جداول تبدیل و کارت های آموزشی را بررسی کنید. کد های رنگی مناسب برای قسمت های مرتبط با آن را بررسی کنید ( برای مثال سبز برای اکسیژن، آبی برای دی نیتروژن مونو اکسید).

1-4 نصب

هر گونه قفسه، قلاب یا ساختار نگهدارنده  را بررسی کنید. امنیت متعلقات را بررسی کنید.

1-5 چرخ ها/ ترمز ها

اگر ماشین بیهوشی با چرخ حرکت می کند، شرایط چرخ ها را بررسی کنید. به دنبال جمع شدن نخ و پرز دور چرخ ها باشید، و از چرخیدن و دور زدن مناسب چرخ ها اطمینان حاصل کنید. عملکرد ترمز ها و قفل ها مفاصل گردان را در صورتی که ماشین بیهوشی اینچنین تجهیز شده است بررسی کنید. عدم افتادن شلنگهای گاز روی زمین و حاقه نزدن آنها نزدیک چرخ ها را بررسی کنید.

1-6 دو شاخه برق AC/پریز ها

دوشاخه برق AC را برای خرابی بیازمایید. لبه های فلزی را تکان دهید تا مشخص شود که محکم هستند یا خیر. دوشاخه را تکان دهید و به صدای تلق تلق برای تشخیص پیچ های شل گوش دهید. اگر مشکوک به هر گونه خرابی شدید، دو شاخه را باز کنید و آن را بطور کامل بازرسی کنید.

اگر ماشین بیهوشی پریز برق برای لوازم جانبی دارد، دو شاخه AC را داخل هر یک از آنها برده و از اینکه محکم نگهداشته می شوند اطمینان حاصل کنید. اگر لوازم جانبی بطور دائم به پریز زده ده و جدا می شوند، بازرسی کامل پریز ها را در نظر بگیرید.

1-7 سیم برق

سیم را برای هر گونه نشانه ای از خرابی بازرسی کنید. در صورت خرابی، کل سیم را تعویض کنید یا، اگر خرابی نزدیک یکی از دو سر سیم است، مقدار آسیب دیده را ببرید. سیم برق شارژر باتری را نیز بررسی کنید.

.

1-8 گلند ها و نگهدارنده های سیم

گلند های دوانتهای هرکابل را بازبینی کنید. از اینکه به محکمی کابل را نگه داشته باشند اطمینان حاصل کنید.

1-9 لوله ها/ شلنگ ها

شرایط تمام شلنگ ها و لوله ها را بررسی کنید. از اینکه ترک، تا خوردگی، تغییر رنگ یا کثیف نشده باشند اطمینان حاصل کنید. از اتصال شلنگ های دارای کد های رنگی از نظر اتصال رنگ درست به گاز مربوط به آن مطمئن شوید.

1-10 کابل ها

کابل ها ( برای مثال سنسور ها، الکترود ها) و گلند های آنها را برای شرایط عمومی بازرسی کنید. کابل ها را با دقت برای تشخیص شکستگی در عایق و اطمینان از اینکه آنها به محکمی درکانکنتور های هر انتها قرار گرفته اند برای عدم چرخش یا هر گونه کشش دیگری بیازمایید. درجایی که مناسب است، با کشیدن کابل ها در نزدیکی هر انتها و به دنبال عملکرد خطا دار گشتن یا توسط اهم متر از عدم هر گونه خطا متناوب اطمینان حاصل کنید.

1-11 رابط ها/ اتصالات

تمام رابط های گاز و مایع را بیازمایید، هم چنین کانکتور های کابل های الکتریکی و سوکت ها را برای شرایط عمومی بررسی کنید. پین های اتصال الکتریکی یا سطوح باید صاف، تمیز و براق باشند. از اینکه پین هایی که با سیستم امنیت اندیس پین کار می کنند از ضوابط و استاندارد های محلی پیروی می کنند و سالم هستند اطمینان حاصل کنید. پیچ گیره یوغی را بررسی کنید، و مطمئن شوید که یوغ های خالی توپی(سوراخگیر) دارند. از اتصالات شلنگ اندیس دار یا کلید گذاری شده به گاز مرتبط به آن اطمینان حاصل کنید.

1-12 فیلتر ها

شرایط تمام فیلتر های گاز کمپرس شده را بررسی کنید. در صورت نیاز آن را تمیز یا تعویض کنید. برای پسماند خوردگی ناشی از مایع، گاز ها، یا ذرات جامد داخل منبع گاز را بررسی کنید، در صورت پیدا شدن این مورد، پرسنل مربوطه را آگاه سازید. اگر مناسب است تمیز یا تعویض کنید و این موضوع را روی فرم بازرسی مشخص کنید.

1-13 کنترل ها/ کلید ها

تمام کنترل ها وسوئیچ ها را برای بازدید شرایط فیزیکی، ایمن بودن ازلحاظ نصب وحرکت صحیحشان امتحان کنید. هرجا که کنترل باید درمقابل توقف های حد ثابتی کار کند، تطبیق صحیح، و همچنین توقف درست را بررسی کنید درطول زمان بازرسی اطمینان حاصل کنیدکه همه کنترل وسوئیچ ها عملکرد مناسبی  دارند.­­ سوئیچ های پوستی را برای ضرب خورگی، سوراخ شدگی و چسبیدگی بیازمایید. از حرکت آزادانه شاخص غلظت هر یک از واپرایزر ها و همچنین روشن بودن فقط یک واپرایزر در هر زمان اطمینان حاصل کنید.

1-14 نمایشگر ها/ نشانگر ها

در طول بازرسی، عملكرد تمام چراغ ها ، نشانگرها ، قسمت هاي اندازه گيري ، نشانگر عقربه اي [4]و تمامي نشانگرهاي چشمی بر روي دستگاه بیهوشی، ونتیلاتور و شارژر را در حالی که اینچنین تجهیز شده اند را بررسي كنيد. از عملکرد هر قسمت از نمایشگر دیجیتالی اطمینان حاصل کنید. مقادیر خوانده شده یک ساعت اندازه گیری را ثبت کنید، در صورت حضور.

1-15 خود آزمون

اگر دستگاه دارای مد کاری خود آزمون است، آن را فعال کنید و مشخص کنید که آیا جواب مورد انتظار را تولید می کند یا خیر.

1-16 تنظیم زمان/تاریخ

از صحیح بودن زمان و تاریخ تنظیم شده روی دستگاه اطمینان حاصل کنید.

1-17 رابط های شبکه/ بی سیم

برنامه ریزی جهت اطمینان از حفاظت در مقابل خطرهای احتمالی و آسیب پذیری در رابطه با محرمانه بودن، امنیت و در دسترس بودن اطلاعات الکترونیکی ذخیره شده یا انتقال داده شده توسط دستگاه یا سیستم و کسب اطمینان از اینکه این برنامه های پیشگیری کننده هنوز فعال هستند باید صورت گرفته شود. برای مثال آیا کلمات رمز به درستی وارد شده اند، آیا سیستم عامل و آنتی ویروس به روز شده است، یا دستگاه هنوز بر روی VPN  کار میکند و تمهیدات امنیتی بی سیم هنوز سر جایشان هستند. فعال بودن روند تهیه کپی پشتیبان از داده ها و اینکه اطلاعات قابل بازیابی از کپی پشتیبان می باشد بررسی شود.

1-18 آلارم ها

دستگاه و ونتیلاتور را طوری فعال کنید که آلارم های شنیداری و بصری فعال شوند. اگر ماشین بیهوشی خصوصیت خاموشی آلارم را دارد، از ری ست شدن آلارم ها ( که یا دستی است یا خودکار) طبق آنچه تولید کننده مشخص کرده است اطمینان حاصل کنید. ممکن است که تمام آلارم ها را نتوانید فعال کنید زیرا برخی از آنها نیاز به شرایط خاصی دارند که باید طیق توصیه های تولید کننده برقرار شوند، اینها را در آزمون آلارم ها و مانیتور ها ذکر کنید.

1-19 سیگنال های شنیداری

دستگاه را بگونه ای که سیگنال های شنیداری آن (مانند صدا های احتیاطی و توصیه گر) فعال شوند بکار بیاندازید. مناسب بودن صدا و همچنین کنترل والیوم را تایید کنید، اگر دستگاه این چنین تجهیز شده است. بررسی کنید که سیگنال های شنیداری برای شرایط آزمونی که استفاده می شوند مناسب هستند  و به راحتی در محدوده ای که ماشین بیهوشی در آن استفاده خواهد شد قابل شنیدن می باشند.

1-20 فلومتر ها

هر یک از فلومتر ها را برای علایمی از خرابی یا بد بکار بردن بیازمایید ( برای مثال شکاف های داخلی، خراشیدگی، ترک، جمع شدگی و رسوب). اگر شناور مکانیکی دارد، حرکت شناوری را با روشن بودن دریچه کنترل جریان مربوط به آن مشاهده کنید. دریچه باید با یک کشیدن نرم بچرخد، و شناور، یا بطور مکانیکی یا بصری (برای مثال LED، LCD)، باید در حالی که جریان افزایش یا کاهش پیدا میکند، آزادنه بالا بیاید و بیافتد. در جریان ماکزیمم، شناور باید هنوز در بالای لوله جریان قابل مشاهده باشد. هر دریچه ( به غیر از O2) باید مکان خاموشی مشخصی داشته باشد که در آن شناور باید در سطح صفرش بدون حرکت باشد. بازی آزادانه دریچه کنترل را با فشر دادن و کشیدن و به آرامی تکان دادن بدنه از طرفی به طرق دیگر بدون چرخش بررسی کنید. بدنه باید محکم باید، و شناور فلومتر نباید حرکت کند. دستگیره دریچه کنترل باید حداقل 90 درجه بچرخد که نرخ جریان از 10% به 100% مقیاس کامل تغییر کند.

1-21 شارژر/ باتری

شرایط فیزیکی باتری ها و اتصالات باتری را اگر به راحتی قابل دسترسی است بازرسی کنید. آلارم قطع برقی که با باتری کار می کند روی دستگاه های AC و بادی بررسی کنید، اگر اینچنین تجهیز شده است. ماشین بیهوشی ( همراه ونتیلاتور) را برای مدت چند دقیقه توسط انرژی باتری بکار بایندازید تاکافی بودن شارژ آن را بررسی کنید. ظرفیت باقیمانده باتری را با فعال کردن عملکرد تست باتری یا اندازه گیری ولتاژ خروجی آن بررسی کنید. اگر مناسب استف شرایط شارژر باتری را، و تا آنجا که امکان دارد، از اینکه واقعا باتری را شارژ می کند اطمینان حاصل کنید. هنگامی که نیاز به تعویض باتری می باشد، باتری جدید را با تاریخ نصب آن برچسب گذاری کنید.

1-22 دریچه های اکسیژن امنیت-خرابی

با قرار دادن دستگاه در مد جانشین[5]، تمام دریچه های کنترل را ببندید. دریچه بدنه تمام کپسول ها و دریچه منبع گاز خارجی را باز کنید. به پورت دم و بازدم چند راهی جذب کننده  یک مدار تنفسی یکبارمصرف متصل کنید. به محل نصب کیسه دستگاه یک کیسه مخزن بزرگسالان متصل کنید و کیسه ریه را در قطعه Y  (یا آرنج) مدار تنفس بیازمایید.  کنترل گاز اصلی را روشن نمایید، و دریچه های کنترل جریان را باز نگه دارید تا هنگامی که فلومتر هر گازی مقدار مقیاس میانی را نشان دهد. سپس تمام منابع اکسیژن را خاموش و قطع کنید.  جریان گاز های دیگر متناسب با افت جریان اکسیژن باید افت کند، طوری که جریان اکسیژن همیشه بیشتر از جریان سایر گاز ها باشد.جریان تمام گاز ها باید با صفر شدن جریان اکسیژن متوقف شود، اگرچه هوا ممکن است استثنا باشد.

علاوه بر خاموشی یا کاهش جریان گاز، آلارم های شنیداری و بصری نمایانگر فشار پایین اکسیژن باید فعال شده باشند. آلارام را با افزایش فشار اکسیژن به بیشتر از حد آلارم تعیین شده خاموش کنید. اگر دستگاه آلارمی دارد که پاسخ نمی دهد، آن را برای باتری تمام شده یا سایر منابع عمل نادرست بررسی کنید.

1-23 دریچه های جهتی

بدون خراش و تراشیدگی بودن دیسک های دریچه دم و باز دم و همچنین قرار گرفتن آنها به نرمی در جایگاه دریچه را بررسی کند. دیسک ها باید بالا و پایین بروند و به جایگاهشان گیر نکنند. تغییر رنگ و پسماند روی دیسک دریچه نشانگر این است که دیسک باشد عوض شود. برخی جمع شدگی ها در برآمدگی دریچه بازدم غیر عادی نیست. اگر جمع شدگی زیاد است و از مشاهده عملکرد دریچه جلوگیری می کند، رطوبت مدار بیش از حد بکار برده شده است و ممکن است باعث عملکرد نا صحیح دریچه شود. مدار تنفسی یکبار مصرفی را به پورت های دم و بازدم چند راهه جذب کننده متصل کنید. به محل نصی کیسه دستگاه، یک کیسه مخزن بزرگسالان وصل کنید و کیسه ریه را در قطعه Y(آرنج) مدار تنفس بیازمایید. با بسته بودن دریچه APL، جریان o2 را به 2L/min افزایش دهید و بگذارید کیسه مخزن پر شود، سپس جریان را به حداقل آن کاهش دهید.مکررا کیسه را برای تهویه آزمون ریه فشار دهید در حالی که عکلکرد دریچه های دم و بازدم را مشاهده می کنید.

مدار تنفسی را از پورت باز دم برداشته و پورت و همچنین انتهای شلنگ را درپوش بگذارید. با کسه ریه متورم، دستگاه را خاموش کرده تا جریان گاز متوقف شود، سپس ریه را فشار (فشرده سازید) دهید. گیج روی جذب کننده نباید نوسان داشته باشد. اگر نوسان قابل توجهی مشاهده شد، یا اگر کیسه ریه آزمون به تدریج خالی شد، دریچه بازدم جریان معکوس را عبور می دهد و باید تعمیر شود. مدار تنفسی را از دستگاه قطع کنید، پورت بازدم را درپوش بگذارید،و پورت دم را درپوش بگذارید. گیج cmH2O10- تا cmH2O 80+ را به پورت بازدم متصل کنید. دستگاه را روشن کرده و کیسه مخزن را پر کنید. سپس، دستگاه را خاموش کرده و کیسه مخزن را فشار دهید تا تولید افزایش نوسان فشار در جذب کننده کند در حالی که تغییرات فشار را در پورت بازدم مانیتور میشود. اگر تغییرات فشار قابل توجهی در پورت بازدم می تواند اندازه گیری شود، دریچه جریان معکوس را عبور می دهد و باید تعمیر شود.

1-24 دریچه بررسی فشار-زمینه واپرایزر

(توجه روش اجرا را مشاهده کنید) گیج فشار یا فشار سنج cmH2O10- تا cmH2O 80+ را به خروجی مشترک گاز وصا کنید. واپرایزر را خاموش کنید. دریچه کنترل جریان اکسیژن را تنظیم کنید تا فشار خروجی 30cm H2O باقی بماند. واپرایزر را روشن کنید، و در صورت لزوم دوباره تنظیم کنید تا H2O 30cm باقی بماند. درپوش پرکننده واپرایزر را به دقت باز کنید ( برای جلوگیری از جریان ناگهانی اکسیژن داخل واپرایزر)، و فشار گیج خروجی را مشاهده کنید. افت فشار ناگهانی نشانگر دریچه بررسی دارای نشتی است. اگر دریچه بررسی مفقود است یا خراب، آن را تعویض کنید یا پرسنل مربوطه را آگاه سازید تا دریچه را تعویض کنند برای جلوگیری از احتمال ایجاد بخار خطرناک زیاد.

توجه: این روش برای دستگاه هایی که همیشه یک مقدار حداقلی جریان اکسیژن را نگه میدارند ممکن است امکان پذیر نباشد. در این دستگاه ها، از دستورالعمل تولید کننده برای تست دریچه بررسی فشار-زمینه پیروی کنید.

1-25 پیستون و دمنده[6]

(توجه روش اجرا را مشاهده کنید)  شرایط فیزیکی و عملکرد مناسب دمنده ها و یا پیستون های ونتیلاتور را بررسی کنید. اگر یونیت تست نشتی خودکاری را انجام می دهد، آن تست را با توجه به آموزش های تولید کننده برگذار کنید و نتیجه را مشاهده کنید. در غیر اینصورت، تست نشتی زیر را انجام دهید: دمنده را پر کرده و دریچه کیسه/تهویه را روی کیسه تنظیم کنید تا گاز را در دمنده به دام بیاندازد. بعد از یک دقیقه اثری از فروکش کردن نباید باشد. آموزش های تولید کننده را برای آزمودن پیستون پیروی کنید.

1-26 مکانیزم رهایی فشار

با مسدود کردن مدار تنفسی و مشاهده پیک فشار ناشی از آن روی نمایشگر فشار ماشین بیهوشی، عملکرد مناسب مکانیزم رهایی فشار را بررسی کنید. تهویه فشار در سیستم تنفسی را بررسی کنید.

1-27 فن

شرایط فیزیکی و عملکرد مناسب فن را در صورتی که اینچنین تحهیز شده است بررسی کنید. در صورت نیاز تمیز و روغن کاری کنید مطابق با آموزش های تولید کننده، و روی فرم این مساله را ذکر کنید.

1-28 کپسول گاز ( گیج ها و رگولاتور ها)

از حضور و شرایط مناسب این اجزا و وجود تغذیه گاز کافی اطمینان حاصل کند. اینکه تنها یک واشر برای آب بندی مخزت به یوغش استفاده شده است را بررسی کنید.  از حضور تمام پین های اندیس دار و طول مناسب آنها برای درگیر کردن سوراخ به بدنه دریچه مخزن و در قرار داشتن در محل مناسب برای گازی که از طریق یوغ تغذیه می شود اطمینان حاصل کنید.

1-29 رطوبت ساز

دستورالعمل 431 مربوط به رطوبت ساز های گرمایی مشاهده شود.

1-30 لوازم جانبی

مانیتور های گاز بیهوشی(O2, CO2, N2O و مواد بیهوشی) و واپرایزر ها را بطور جداگانه با استفاده از روش بازرسی مناسب بازرسی کنید. از قابل دسترس بودن یک کپی دفترچه آموزشی اطمینان حاصل کنید.

1-31 مبدل ها/ سنسور دما(IPM 431)

حضور و به درستی متصل شدن سنسور دم بیمار در مر کز آداپتور آن را برای استفاده در مدار بیمار بررسی کنید.

1-32 گرم کن (IPM 431)

شرایط فیزیکی (مانند خوردگی و حفره دار شدن روکش (غلاف)، خرابی ایزولاسیون) سطح انتقال دهنده گرما و گرمکن را بیازمایید.

1-33 سطح مایع (IPM 431)

علامت کذاری شدن مقدار ماکزیمم سطح مایع و  به وضوح قابل دیدن بودن آن را بررسی کنید.

1-34 فلو/خروجی (IPM 431)

رطوبت ساز حاوی آب مقطر را به منبع هوا فشرده پزشکی متصل کنید و خروجی آن را به لوله گذاری های مدار بیمار متصل کنید. رطوبت ساز را روی دمای متوسط و منبع گاز را روی 10L/min تنظیم کنید، رطوبت ساز و منبع گاز را روشن کنید. از اینکه جریان گاز در رطوبت ساز های نوع حبابی واقعا در آب  حباب ایجاد می کند اطمینان حاصل کنید. همچنین از جمع شدگی در شلنگ خروجی به  عنوان سندی برای بررسی مرطوب شدن گاز بعد از گرم شدن رطوبت ساز استفاده کنید. مقاومت زمین و جریان نشتی بدنه را قبل از این عمل اندازه گیری کنید، تا مستقیما امکان ادامه به  تست دمای خروجی رطوبت ساز باشد.

1-35 قفل ها (IPM 436)

از اینکه قفل های واپرایزر اجازه فعال شدن فقط یک واپرایز در هر لحظه را می دهد اطمینان حاصل کنید.

2- کنترل کمی

2-1 مقاومت زمین

مقاومت بین پین زمین کابل(در صورتی که این چنین تجهیز شده است) و فلز (بدون رنگ و آنودایز نشده) شاسی را اندازه گیری کنید. مقاومت زمین نباید از  0.5Ωبیشتر باشد. اگر واحد دوبار عایق شده است، نیازی به اندازه گیری مقاومت زمین نیست.

2-2 دریچه شستشو اکسیژن

(توجه روش اجرا را مشاهده کنید)  فلومتر 100L/min را به خروجی گاز مشترک متصل نمایید. نرخ جریان اکسیژن را روی فلومتر اکسیژن دستگاه در 2L/min تنظیم کنید و کنترل شستشو اکسیژن را فعال کنید. جریان باید به مقداری بین 35 تا L/min75 افزایش پیدا کند.  فلومتر دستگاه باید نزدیک 2L/min باقی بماند ( مگر اینکه تولید کننده غیر از این مشخص کند). اگر به کمتر از 1L/min افت کند، دستگاه را برای تغذیه نا کافی اکسیژن، انسداد جزئی در مسیر اکسیژن دستگاه، و/یا فیلتر ورودی اکسیژن کثیف بررسی کنید.

کنترل شستشو را چند مرتبه به آرامی بچرخوانید، باید به نرمی حرکت کند و  تمایلی به چسبیدن نداشته باشد. با هر مرتبه بسته شدن دریچه شستشو بازگشت جریان اکسیژن به 2L/min در دو ثانیه را بررسی کنید.

2-3 نشتی های فشار-بالا

(توجه روش اجرا را مشاهده کنید)  تمام دریچه های کنترلی که می توانند بسته شوند را ببندید. دستگاه را از سیستم گاز لوله ای جدا کنید. تمام دریچه های کپسول ها را یک دور کامل بچرخانید (باز کنید)، به هر حرکتی در شناور فلومتر توجه کنید. حرکت شناور با دریچه بسته نشانگر دریچه فلومتر دارای نشتی است. مقادیر خوانده شده در گیج فشار دستگاه را ثبت کنید، بررسی کنید که نزدیک به مقادیز فشار سرویس ذکر شده در جدول 1 باشند. دریچه های کپسول ها را ببندید. افت فشار در طول 30 ثانیه باید قابل چشم پوشی باشد. افت فشار زیاد نشانگر نشتی غیر قابل قبولی است که باید محل آن پیدا و تعمیر شود.

با خاموش بودن دستگاه و تمام گیج های فشار در صفر، کپسول های O2 و N2O را برای فشار وارد کردن به گیج ها باز کنید، سپس دریچه های کپسول ها را ببندید. بعد از بررسا اینکه فشار O2 افت نمی کند، بطور کامل دریچه کنترل جریان N2O را باز کنید و ماشین گاز را روشن کنید. گیج فشار N2O باید کمی افت کند اما بعد ثابت شود. اگر افت مقدار خوانده شده فشار در هر یک از گیج ها ادامه پیدا کند، نشتی غیر قابل قبولی وجود دارد که باید مکان یابی و رفع شود.

2-4 نشتی های فشار متوسط

(توجه روش اجرا را مشاهده کنید) شلنگ ها را به منبع گاز لوله کشی خارجی وصل کنید، و شلنگ های خط تغذیه را با محلول تشخیص نشتی بیازمایید. اگر مشخص شود که با محکم کردن اتصالات نشتی حذف نمی شود، اتصالات باید تعمیر شوند بخصوص برای اتصالات N2O.

2-5 نشتی های فشار-پایین

(توجه روش اجرا را مشاهده کنید)  با خاموش بودن دستگاه و باز بودن دریچه های کنترل جریان و واپرایزر، گیج فشار -10 تا  +80cmH2O را به خروجی گاز مشترک دستگاه وصل کنید با استفاده از یک اتصالگر سه راه، و هوا تا 30cmH2O توسط حباب فشار دستگاه فشار سنج به خروجی فشار وارد کند. اگر فشار در 30 ثانیه به کمتر از 25cmH2O افت کرد، نرخ نشتی بالا است. محل نشتی را با بستن تمام واپرایزر ها و تکرار این تست با اضافه کردن هر واپرایزر به نوبت پیدا کنید.

2-6 سیستم تنفسی

ماشین بیهوشی را خاموش کنید، و گیج فشار -10 تا  +80cmH2Oرا به قسمتی از شلنگ تنفسی که پورت دم را به پورت بازدم وصل می کند متصل کنید. دریچه APL را ببندید. در محل کیسه ذخیره،  مسدود کننده سوراخ با اتصالات حباب فشار دستگاه فشار سنج را وارد کنید. از حباب برای وارد کردن فشار به سیستم تنفسی تا 50cmH2O استفاده کنید. اگر فشار به کمتر از 30cm H2O در مدت 30 ثانیه افت کند، در سیستم تنفسی نشتی وجود دارد که نیاز به اصلاح دارد. در حین این آزمون، دقت گیج فشار سیستم تنفسی را با مقایسه مقادیر خوانده شده آن با آنچه روی گیج فشار تست خوانده شده است مقایسه کنید.

2-7 دریچه APL

تنظیمات را در حالت تست قبلی بگذارید بماند، اما کیسه تنفس را تعویض کنید، و تنظیمات دریچه حد فشار را به حالت اصلی آن برگردانید.

دستگاه را روشن کنید و کیسه پر کنید و فشار دهید تا بررسی کنید که دریچه فشار را تا زمانی که فشار از فشار تنظیم شده بیشتر می شود نگه می دارد و سپس باز می شود. قابل تنظیم بودن فشار باز شونده از تقریبا 1 تا cmH2O 30 را بررسی کنید.

2-8 سیستم امهاء

گیج فشار را بین تخلیه دریچه APL و شلنگ ورودی سیستم امهاء وصل کنید. تنظیمات را در حالت تست قبلی بگذارید بماند، با بسته بودن دریچه APL. با کار کردن سیستم امهاء در ساکشن ماکزیمم، مقادیر خوانده شده گیج فشار باید بین -0.5  تا cm H2O 0 باشد. دریچه APL را بطور کامل باز کنید، و نرخ جریان اکسیژن را روی 10L/min تنظیم کنید. با سیستم امهاء در کمترین مقدار وکیوم، مقدار خوانده شده در گیج نباید بیشتر از 2 cm H2O باشد.

آخرین اندازه گیری را با باز بودن کامل دریچه APL بطور کامل در حالی که خروجی دریچه APL مسدود است و فعال کردن دریچه شستشو برای 5 ثانیه تکرار کنید. فشار باید≤ 10 cmH2O باقی بماند.

2-9 فلومتر ها

در اکثر موارد، N2O نمی تواند بطور مستقل اندازه گیری شود به دلیل خصوصیات امنیتی مخلوط هیپوکسیک. زمانی که دقت فلومتر O2 مشخص شد، N2O سنج می تواند بطور غیر مستقیم با اندازه گیری دقت مخلوط مشخصی از o2 و N2O تست شود. برای مثال اگر  مخلوظ1:1 تحویل داده می شود، جریان کل باید جمع هر جریان سنج هنگامی که از فلومتر قابل تطبیق برای 1:1 N2O:O2  استفاده می شود، هنگامی که فلومتر دقیق باشد.

دستورالعمل زیر برای هر فلومتری روی ماشین بیهوشی کاربرد دارد. فلومتر 1 تا 20L/min را به خروجی گاز مشترک وصل کنید، با تخلیه آن در سیستم امهاء یا سایر سیستم های تخلیه. با شروع از اکسیژن، سپس برای هر گاز به نوبت، نرخ جریان را روی بیشترین و 1L/min تنظیم کنید برای هر یک از فلومتر های دستگاه. تنظیمات بر حسب مقادیر خوانده شده روی فل.متر آزمون را ثبت کنید.

مقادیر خوانده شده روی فلومتر ها باید با مقادیر فلومتر آزمون تا 10% مقدار تنظیم شده همخوانی داشته باشند یا 20% هنگامی که دو فلومتر با یکدیگر کار می کنند ( برای مثال O2 و N2O). اگر خطا زیاد است، برای خرابی، معکوس شده یا تیوب های فلومتر جابجب شده، جمع شده گی یا خرابی شناور دستگاه را بررسی کنید.

2-10 کمترین درصد و جریان اکسیژن

تا جایی که امکان دارد دریچه به فلومتر اکسیژن ماشین بیهوشی را ببندید. فلومتر 0.1  تا L/min1 را به خروجی گاز مشترک یا خروجی بیمار  متصل کنید. فلومتر باید کمترین جریان مشخص شده توسط تولید کننده( معمولا 100 تا mL/min250) را نمایش دهد.  فلومتر را برداشته و به جای آن مانیتور  O2 را وصل کنید. جریان اکسیژن را به حدود 200mL/min تنظیم کنید. با خاموش بودن جریان دی نیتروژن مونو اکسید، به تدریج جریان N2O را افزایش دهید. تحویل کمترین درصد اکسیژن را (طبق تذکرات تولید کننده) با افزایش جریان دی نیتروژن مونو اکسید بررسی کنید. گاز خروجی گاز مشترک یا خروجی بیمار باید امهاء شود.

2-11 دریچه PEEP

با استفاده از مداز تنفسی یکبار مصرف و کیسه ریه آزمون یا شبیه ساز ریه، از گیج فشار -10 تا  +80cmH2O برای اندازه گیری فشار مسیر هوایی در کیسه ریه آزمون یا شبیه ساز ریه استفاده کنید. گیج می تواند به اتصالگر Luer روی آرنج بیمار یا Y مدار وصل شود. بطور دستی کیسه ریه آزمون را تهویه کنید با تنظیم دریچه PEEP در فشار 0cmH2O. فشار پایان بازدمی در سیستم تنفسی در جریان گاز تازه 4L/min و تنظیمات دریچه APL 30cmH2O ، باید کمتر از 1cmH2O باشد.

PEEP را به 5cm H2O فشار آب تنظیم کنید. فشار در سیستم تنفسی در پایان بازدم باید بین 1.5cn H2O مقدار تنظیم شده باشد. تست را با مقدار PEEP تنظیم شده در 10cm H2O تکرار کنید.

2-12 مانیتور حجم بازدم

برای آزمون عملکرد مانیتور، قسمت دم مدار تنفسی را به دستگاه متصل کنید. در صورت لزوم، سنسور جریان مانیتور را به محل مناسب وصل کنید ( برای مثال پورت بازدم)، از اینکه سو گیری آن برای اندازه گیری جریان به داخل پورت بازدم است اطمینان حاصل کنید. اسپیرومتر را بین پورت بازدم و عضو بازدم مدار قرار دهید. سپس کیسه ریه را به Y مدار وصل کنید. کیسه ریه را طوری تنظیم کنید که حجم ریوی 500mL را قبول کند، سپس کیسه ریه تست را با فشار کیسه ذخیره تهویه کنید، از اینکه باد کیسه ریه آزمون قبل از نفس دیگر بطور کامل خالی می شود اطمینان حاصل کنید. حجم ریوی نمایش داده شده باید در 15% مقدار تنظیم شده برای کیسه آزمون باشد. سپس، 6 نفس را در یک دقیقه تحویل دهید. حجم دقیقه ای نمایش داده شده دستگاه باید 3L( 3,000mL)±15% باشد. آلارم آپنه باید هنگامی که نفس ها تحویل داده نمی شوند اتفاق بیاقتد. بطور جایگزین، این آزمون می تواند توسط بکار انداختن ونتیلاتور با حجم ریوی تنظیم شده در 500mL انجام شود.

2-13 مد ها و تنظیمات

عملکرد تمام مد ها و همچنین PEEP باید برای کارکرد مناسب بازرسی و بررسی شود. کارکرد و دقت کنترل های تهویه را بررسی کنید، کهممکن است شامل حجم ریوی، نرخ تنفس، زمان دم، زمان بازدم، نسبت دم:بازدم، حد فشار یا جریان. معمولا، این آزمون ها با اتصال ونتیلاتور به شبیه ساز ریه یا تستر ونتیلاتور و با مقادیر اندازه گیری شده با مقادیر تنظیم شده روی ونتیلاتور انجام می شوند. تولید کننده باید تنظیمات مناسب ونتیلاتور را توصیه کند ( برای مثال حجم ریوی، نرخ، زمان دم، پیروی) برای بررسی عملکرد مناسب و دقت ( معمولا بین 10%).

2-14 مانیتور ها و آلارم ها

توجه: این آزمون باید به اندازه گیری های خاص برای هر عملکرد مانیتورینگ تغییر داده شود. این عمل محل های اطلاعاتی مرتبط روی فرم بازرسی ایجاد می کند.

پارامتر های تنفسی زیر با ونتیلاتور یا با سیستمی که ونتیلاتتور در آن نصب شده است مانیتور می شوند. این پارامتر ها برای دقت ( معمولا بین 10%) مطابق با آنچه تولید کننده مشخص کرده است بازرسی شوند:

نرخ تنفس

زمان دم

فشار مسیر هوایی ( برای مثال PIP، PEEP، MAP، آپنه)

نسبتی از اکسیژن دمیده شده (FIO2)، دستورالعمل 417 مربوط به مانیتور ها و آنالایزر های اکسیژن مشاهده شود.

تنظیمات آلارم ( برای مثال، PIP بالا، MAP پایین، فشار پایین، FIO2 پایین) بایدبرای فعال شدن مناسب و دقیق تست شوند.

2-15 دمای خروجی (IPM 431)

ورودی رطوبت ساز را به منبع هوا فشرده پزشکی متصل کنید و خروجی آن را به لوله گذاری های مدار بیمار متصل کنید. آداپتور های ترمومتر آزمون و سنسور دما رطوبت ساز را به Y بیمار و به حدی نزدیک به یکدیگر که آداپتور ها اجازه می دهند وصل کنید.

کنترلگر دما را روی دمای پایین یا متوسط (35-40)، منبع گاز را برای 10L/min تنظیم کنید و رطوبت ساز و منبع کاز را روشن کنید. هنگامی که ترمومتر به تعادل رسید دمای خروجی و دمای نشان داده شده روی کنترلگر ها و مانیتور دمای رطوبت ساز را ثبت کنید. همچنین تنظیمات کنترلگر و ترموستات را نیز ثبت کنید. این عمل را در تنظیمات دمای ماکزیمم نیز تکرار کنید. تغییر دمای خروجی با تغییر تنظیمات به ماکزیمم مقدار را بررسی کنید. اگر تغییر نکند ممکن است کنترل اصلی دما کار نکند، و رطوبت ساز با تموستات ذخیره اش در حال کار است.

در صورت تجهیز بودن به تنظیمات دما و مانیتور دما، دقت آنها باید تا 1˚C برای رطوبت ساز های با کنترل سروو[7] باشد ( سایر دستگاه ها کالیبره نیستند). بیشترین دمای هر رطوبت سازی نباید بیشتر از مقدار مشخص شده توسط تولید کننده آن باشد. ( عقیده ما بر این است که بیشترین دمای قابل دستیابی نباید از 40˚C بیشتر باشد.)

2-16 آلارم دمای پایین (IPM 431)

با تنظیمات مشابه با تست دمای خروجی، دقت و عملکرد آلارم ها و نشانگر های دمای پایین را بررسی کنید. اگر دمای گاز خروجی بیش از 1˚C از دمای تنظیم شده تجاوز کرد، آلارم باید فعال شود. برخی رطوبت ساز ها با یافتن گاز با دمای اتاق (اگر چه ممکن است چند دقیقه بعد از کار کردن در برخی رطوبت ساز ها اتفاق بیافتد) آلارم می دهند، سایر دستگاه ها دارای آلارم دمای پایین قابل انتخاب توسط اوپراتور هستند.

2-17 آلارم دمای بالا (IPM 431)

با تنظیمات مشابه با تست دمای خروجی، با تجاوز دمای گاز خروجی بیش از 1˚C از دمای تنظیم شده، فعال شدن آلارم را بررسی کنید. اگر رطوبت ساز دارای آلارم دمای بالای قابل تنظیم است، فعال شدن آلارم در دمای پایین تر و بالاتر از دمای تنظیم شده را بررسی کنید.

2-18 بررسی تغلیظ (IPM 436)

شماره کنترل و نوع هر واپرایزری را ثبت کنید. به دلیل وجود انواع مختلف آنالایزر های بیهوشی هالوژنه، از دستورالعمل تولید کننده برای تنظیم آنالایزر استفاده کنید.

واپرایزر باید با جریان اکسیژن 4-5 L/min تست شود. ( دی نیتروژن مونو اکسید ممکن است مقدار خوتنده شده در یرخب از آنالایزر ها را تحت تاثیر قرار دهد). در تنظیمات پایین، متوسط و بالا در استفاده بالینی عادی واپرایزر را بیازمایید( برای مثال 0.5%، 1% و 3% برای هالوتان). در یکی از تنظیمات غلظت واپرایزر را در جریان دیگری (1L/min) بررسی کنید. تغلیظ باید ±0.3% بخار یا ±10% مقدار انتخاب شده باشد، هر کدام که بزرگتر باشد. ( اگر خطا در تغلیظ دیده شود، به واپرایزر اجازه دهید تا برای یک الی دو دقیقه کار کند و دوباره دستگاه را بررسی کنید. برخی دستگاه ها نیاز به یک بازه کوتاه برای پایدار شدن دارند.).

 

3- نگهداشت پیشگیرانه:

3-1 تمیزکاری

هر محول کشف نشتی اضافی را از داخل و خارج ماشین بیهوشی تمیز کنید، تمام فیلتر های گاز فشرده را در صورت نیاز  تمیز کنید.

3-2 کالیبراسیون

با توجه به آموزش های تولید کننده کالیبراسیون را انجام دهید.

3-3 روغن کاری

با توجه به آنچه تولید کننده مشخص کرده است روغن کاری کنید

3-4 تعویض

در صورت نیاز فیلتر های گاز فشرده و باتری آلارم ها را تعویض کنید.

 

 

 

 

 

 

[1]  Anesthesia Unit

[2] Biomedical Benchmark Support Assesment Form

[3] IPM Procedure Customization Tool

[4] Gauges

[5]  standby

[6] Bellows

[7] Servocontrolled